GESCHIEDENIS VAN DE UURWERKMAKERIJ
Mensen zijn altijd gefascineerd geweest door het observeren van de tijd die voorbijgaat. Van de prehistorische mens tot de moderne technologische rage, de wereld van het horloge heeft een overvloed aan verschillende apparaten gezien die gebruikt worden om de tijd te meten. Zonnewijzers en waterklokken waren enkele van de meest voorkomende methoden om de tijd bij te houden voordat de mechanische klok aan het einde van de 1200 werd uitgevonden.
Dertiende-Zestiende Eeuw
In 1275 werd het eerste mechanische uurwerk uitgevonden in Engeland. Een van de oudste werkende klokken bevindt zich in de kathedraal van Salisbury, voltooid in 1386. Deze klok heeft geen wijzerplaat en geeft de tijd aan door de uren te slaan. In het begin van de 1300 werden drie mechanische klokken gebouwd in Italië. Een was een astronomische klok, de tweede sloeg elk uur en de derde volgde de uren, zonsopgang en de dagen van de maand. In de loop der jaren bleven smeden klokken bouwen met luide bellen om te horen in landhuizen en steden.
De 16e eeuw bracht het gebruik van messing, brons en zilver in plaats van het eerder gebruikte ijzer. In de jaren 1540 werd de Zwitserse horloge-industrie geboren omdat de hervormer Johannes Calvijn mensen verbood sieraden te dragen. Dit dwong juweliers om een ander vak te leren, uurwerkmakerij. In 1574 werd het eerste bekende zakhorloge gecreëerd in brons met religieuze voorstellingen aan de voor- en achterkant.
Zeventiende-Negentiende Eeuw
De Pendule
De slingerklok werd gepatenteerd door Christiaan Huygens in 1656 maar werd voor het eerst bestudeerd in 1602 door Galileo. De slingerklok verkleinde de tijdafwijking tot ongeveer 15 seconden per dag in vergelijking met de bestaande mechanische nauwkeurigheid van 15 minuten per dag. De beweging gevonden door de slingerbeweging werd gevonden om de zwaartekracht te meten. Wetenschappers, waaronder Isaac Newton, bestudeerden de slinger en hielpen de vorm van de aarde nauwkeurig te meten vanwege de kracht van de beweging. In de loop der jaren werd de slinger niet alleen gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden, maar werd ook geperfectioneerd om een van de meest nauwkeurige tijden te behouden.
Zakhorloges
Terwijl zakhorloges begonnen te worden geproduceerd aan het einde van de 16e eeuw, toonden ze alleen het uur. Het was pas in 1680 dat minuten werden toegevoegd aan de klokken. De eerste secondewijzer verscheen 10 jaar later maar werd niet meteen een gangbare praktijk. Het zakhorloge verving het oude hangende uurwerk. Deze verandering zou hebben plaatsgevonden na de introductie van vesten door Karel II van Engeland. Vanwege het dragen van het horloge in een zak in plaats van beschermd in een hanger, werd de vorm afgeplat en gebogen om te voorkomen dat scherpe randen uitstaken en kleding beschadigden. Het gezicht werd bedekt met glas in 1610 om de wijzers tegen schade te beschermen.
Eigendom van de Klok
De jaren 1700 zagen het eigendom van de klok meer wijdverspreid worden. Fabrikanten produceerden klokken van alle vormen en maten, inclusief grootvaderklokken en decoratieve tafelklokken. Omdat klokken gebruikelijker werden, volgde meer ontwikkeling met de technologie. Het dode slag echappement geïntroduceerd in 1715 bracht grotere nauwkeurigheid. Het eerste automatisch opwindmechanisme werd uitgevonden in 1770 door Abraham-Louis Perrelet. Jean-Antoine Lepine creëerde een dunnere beweging in 1770 die het ook mogelijk maakte voor horlogemakers om dunnere, gemakkelijker te verbergen horloges te maken. Het ankergang, hoewel uitgevonden in 1759, werd verbeterd in 1785. Deze ontsnapping werd voornamelijk gebruikt in Groot-Brittannië, aangezien Zwitserse horlogemakers cilinderontsnappingen gebruikten tot het einde van de 1800.
Massaproductie
Met de technologische verbeteringen van de 19e eeuw konden fabrikanten ook hun eigen systemen voor het dupliceren van gereedschappen en machines ontwikkelen. Massaproductie bloeide in de Verenigde Staten, voornamelijk in Massachusetts en Connecticut. Goedkopere materialen maakten de massaproductie van zakhorloges mogelijk, waardoor ze voor het eerst beschikbaar kwamen voor gewone mensen. Massaproductie riep ook op tot een verandering in de manier waarop zakhorloges werden opgewonden. Vanaf ongeveer 1860 werd het opwinden met sleutel vervangen door een sleutelloos opwinden. Dit betekent dat het zakhorloge werd opgewonden door aan de kroon te draaien.
Polshorloge
Het eerste polshorloge werd gecreëerd in 1812, om te passen aan de pols van de koningin van Napels, maar het was al geïntroduceerd in de jaren 1570 maar werd beschreven als een armbandhorloge. Polshorloges werden voornamelijk gedragen door vrouwen omdat de horloges onderhevig waren aan schade door de elementen, daarom droegen mannen zakhorloges. Polshorloges werden populairder voor mannen in het leger. In 1880 produceerde Constant Girard, van Girard-Perregaux, massaal tweeduizend polshorloges voor Duitse marineofficieren. De Braziliaanse vliegenier Alberto Santos-Dumont zocht naar een horloge waarmee hij beide handen op de besturing kon houden tijdens het timen van vluchten. Hij nam contact op met goede vriend Louis Cartier om een alternatief te vinden. Cartier en zijn horlogemaker Edmond Jaeger ontwikkelden het Santos polshorloge, dat populair werd gemaakt door Santos-Dumont tijdens zijn vluchten.
Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog betekende een zakhorloge dat om de tijd in de gaten te houden, soldaten niet al hun uitrusting konden dragen. Om de handen vrij te houden, kregen ze polshorloges genaamd “loopgraafhorloges”. Deze vroege polshorloges waren gemaakt met zakhorlogemovements, sommige merken plaatsten de kroon om 12 uur terwijl anderen het naar 3 uur verplaatsten. Ze werden gedragen op leren bandjes en stelden een nauwkeurige coördinatie van manoeuvres en aanvallen mogelijk. Polshorloges zijn nu onderdeel van de officiersuitrusting voor het front. Ze moesten een lichtgevend polshorloge en een onbreekbaar kristal hebben, die ook individueel moesten worden gekocht in plaats van door het leger te worden geleverd. Omdat mannen hun eigen horloges moesten kopen, werden veel advertenties gezien die bijdroegen aan de popularisering van polshorloges.
Moderne Ontwikkelingen
In 1930 werd het eerste chronometer gepatenteerd door de Breitling Watch Company, hoewel het oorspronkelijk was uitgevonden in de jaren 1770. De chronograaf, hoewel vergelijkbaar met een chronometer, meet de tijd naast het registreren van tijdsintervallen. Elektrische horloges werden geïntroduceerd in de jaren 1950. De wijzers werden mechanisch verplaatst maar de balans werd aangedreven door een solenoïde, een dunne draad gewikkeld rond een metalen kern die een magnetisch veld produceert wanneer een elektrische stroom wordt doorgegeven. Deze elektrische horloges waren voorlopers van het quartz horloge, geïntroduceerd in 1969. Het quartz horloge verwijderde alle bewegende delen gevonden in mechanische horloges, ze vervangen door een batterij. Dit betekende dat horloges meer absorberend werden en een betere nauwkeurigheid konden behouden zonder reiniging of smering. Deze quartz horloges werden aangedreven door een batterijgevoed circuit in plaats van een automatisch opwindmechanisme. Quartz horloges gebruikten digitale tellers in plaats van een tandwielstelsel om de slagen op te tellen om de tijd bij te houden, dit is nog steeds te vinden in quartz horloges vandaag.
Mechanische horloges worden nog steeds vandaag de dag gemaakt, voornamelijk door luxe Zwitserse merken. Velen worden met de hand gemaakt en hebben met de hand gepolijste oppervlakken van de wijzerplaat tot de kleinste schroeven. De productie van deze horloges is een ware kunstvorm die weinigen bezitten.
**De Toekomst van Horloges
**
Zilver, roestvrij staal en goud zijn allemaal gebruikelijke horlogematerialen, bedrijven hebben geëxperimenteerd met het gebruik van titanium en koolstofvezel in hun kastontwerpen evenals aluminium en platina. In de afgelopen jaren zijn horloges gemaakt met nog meer hoogtechnologische materialen, waaronder silicium en keramiek. Sommige van deze materialen zijn ook te vinden in de bewegingen van het horloge, niet alleen in de kasten.
Horloges zijn altijd hand in hand gegaan met technologie en uitvindingen, we hebben dit echt gezien in de afgelopen decennia met quartz en elektrische horloges. Meer recentelijk, met de uitbreiding van technologie in de computer- en mobiele telefoonindustrie, hebben bedrijven geëxperimenteerd met de “slimme horloge”. Deze horloges zijn niet alleen voor horlogemakers, aangezien software-ontwikkelaars veel tijd hebben besteed aan het onderzoeken hoe microtechnologie kan zijn. Apple introduceerde de iWatch, en je kunt ook de Google Watch en Android Wear vinden. Om bij te blijven met deze slimme horloges, presenteren veel luxe horlogemerken nu hun eigen slimme technologie. IWC heeft onlangs informatie vrijgegeven over hun IWC Connect, die wordt gedragen op de band in plaats van geïntegreerd in het horloge. TAG Heuer heeft ook zijn eigen samenwerking met Google en Intel aangekondigd om een slim horloge te creëren. Merken zoals Montblanc, Frederique Constant, Alpina, Mondaine en Movado hebben ook aankondigingen gedaan over slimme horloges.
De mechanische horloge was bijna een keer gestorven met de rage van quartz horloges, maar het is weer tot leven gebracht. Zelfs met alle nieuwe technologische vooruitgang en nieuwigheden, zijn mechanische horloges hier om te blijven. Er is een schoonheid in de fabricage en mechanische innovatie van deze horloges die mensen aantrekt. Dit is te zien in de wereld van vintage horlogeverzamelaars, die ernaar streven om klassieke horloges te vinden die zijn gemaakt voordat de technologische push. Deze nieuwe technologieën die vandaag worden gezien, zullen de verbeelding helpen om onverwachte paden in uurwerkmakerij en daarbuiten te verkennen.