Wanneer men tweedehands horloges vergelijkt met vintage horloges, is een baanbrekende semantische maatstaf nodig.
De definitie van elke term is relatief amorf, maar dankzij de ontwikkeling van de secundaire horlogemarkt, kunnen sommige duidelijke lijnen in het zand worden getrokken; het verschil tussen een vintage horloge en een tweedehands horloge is afhankelijk van de verkoopvoorwaarden van de verkoper en de onderscheidende kenmerken van het horloge.
Verschillen tussen tweedehands en vintage:
De verkoopvoorwaarden zijn het gemakkelijkste deel van de vergelijking om te definiëren. Over het algemeen zullen de meeste goederen – auto’s, audioapparatuur, computers en horloges – die worden geadverteerd als ’tweedehands’ of ‘gereviseerd’ een mate van kopersbescherming bieden. Wanneer dit niet het geval is bij recente modelhorloges, moeten kopers de verkoper in twijfel trekken en verder kijken.
Tweedehands voorwaarden
Meestal omvatten deze tweedehands kopersbeschermingen de verzekering dat de verkoper
1) het horloge heeft geverifieerd
2) het heeft geïnspecteerd op functie en staat
3) een garantie na verkoop biedt die de koper beschermt tegen kortetermijngebreken. de functie, de staat en alle vormen van onechtheid (dat wil zeggen zowel de individuele onderdelen als de geclaimde merk/model identiteit).
Tenzij uitdrukkelijk anders aangegeven, moet een tweedehands horloge eruitzien en functioneren zeer dicht bij hoe het werd geleverd vanuit de fabriek. Bovendien is er een consensus ontwikkeld op de secundaire markt rond het idee dat tweedehands horloges zoveel mogelijk originele verpakkingen, documentatie en accessoires moeten bevatten.
Vintage termen
In tegenstelling tot de meeste vintage verkopers zullen zich nauwelijks meer dan de authenticiteit van het betreffende horloge aantrekken. Overweeg dat zelfs veel top vintage horlogeveilingen de kavels beschrijven in termen van ‘service aanbevolen op kosten van de koper’. Dit is een gangbare praktijk in het vintage rijk. Vanwege de leeftijd is authenticiteit de belangrijkste zorg; functionaliteit, de garantie daarvan en elke claim van revisie naar fabrieksspecificaties worden niet als essentieel beschouwd door vintage verkopers.
Bovendien worden de staat en accessoires niet als kritiek beschouwd voor de vintage horlogeverkoper. Vintage horloges met duidelijke tekenen van slijtage en leeftijd worden geadverteerd als ‘gepatineerd’. Dezelfde kwaliteiten van een recent model tweedehands horloge zouden worden beschouwd als duidelijke schade. Zelfs in het geval van duikhorloges wordt de waterbestendigheid van een vintage horloge beschouwd als ‘nul’, tenzij uitdrukkelijk anders aangegeven; dit is bij conventie op de vintage markt.
Overwegingen voor aankoop
Geen van het bovenstaande moet een vintage horloge diskwalificeren van de overweging van een koper, maar de verkoopvoorwaarden moeten worden begrepen voor een transactie. In de wereld van vintage is authenticiteit van het grootste belang. Tweedehands horloges daarentegen, zouden een nauwe benadering van de fabrieksstaat, functie en een mate van garantie na verkoop van de verkoper moeten bieden.
Het tweede onderscheidingsgebied tussen vintage en tweedehands horloges is niet afhankelijk van de verkoopvoorwaarden maar van de kenmerken van de betreffende horloges.
Hoewel niet gestandaardiseerd, zijn er drie gebieden om te overwegen bij het bepalen of een horloge moet worden gedefinieerd als ‘vintage’. Ten eerste, is het horloge nog steeds bruikbaar met zijn oorspronkelijke fabrikant? Ten tweede, dateert het horloge van voor de ‘kwartscrisis’ in Zwitserland (een tumultueuze economische keerpunt in de mechanische horloge-industrie)? Ten derde en ten slotte, verschilt het horloge materieel van de huidige productie van zijn fabrikant?
Onderhoudsbehoeften van een horloge
Laten we eerst het probleem van service voor een vintage horloge overwegen. Niet alle fabrikanten zijn onbekwaam of onwillig om hun decennia-oude horloges te onderhouden, maar wanneer dat wel het geval is, moet het horloge worden beschouwd als stevig in het vintage domein. Soms bestaat een fabrikant gewoonweg niet meer. Cortébert en Elgin vallen in deze categorie. Andere keren, zoals met Bulova met zijn originele stemvorkhorloges of Rolex met horloges ouder dan 25 jaar, kan of wil de fabrikant zijn oudere horloges niet onderhouden. Dit is een zeker teken dat een horloge moet worden beschouwd als een vintage horloge; voorzichtig behandelen.
Over het algemeen zijn recent model tweedehands horloges de recente productie van fabrikanten die nog bestaan en/of hun horloges via fabriekskanalen willen onderhouden.
Vintage Omega Seamaster
Productiedatum
De kwartscrisis – rond 1973-1983 – wordt beschouwd als een keerpunt en een existentiële schok voor de Zwitserse horloge-industrie. Goedkope kwartshorloges uit Oost-Azië vervingen mechanische horloges als tijdwaarnemers voor de massa. Honderden Zwitserse merken en componentenfabrikanten zijn tijdens deze periode teruggevallen. In andere gevallen heeft massale consolidatie nieuwe entiteiten gecreëerd zoals SMH – de voorloper van de Swatch Group – en andere merken gedwongen in de armen van holdings.
Als om geen andere reden dan hoe de horlogewereld radicaal veranderde, is deze periode een goede scheiding tussen het tijdperk van de praktische mechanische horloge (ook wel ‘horloge’ genoemd) en het tijdperk van mechanische horloges die expliciet als ‘luxe producten’ worden vermarkt. De komst van paraplumerken, massaproductie van luxe horloges en de daaropvolgende heropleving van dode merken (bijvoorbeeld Blancpain, Breitling, Jaquet-Droz, Breguet) betekent dat de soorten producten en de bronnen van deze producten aanzienlijk verschillen van wat er in de eerdere periode werd gebouwd.
In veel gevallen ontbraken de herleefde merken, de merken die uit de dreigende ondergang kwamen en de geconsolideerde bedrijven personeel, onderdelen en machines om de horloges te recreëren die vóór de crisis werden geproduceerd. Wanneer dat het geval is van een horloge in kwestie, moet het worden beschouwd als vintage zonder enige twijfel.
Wordt het nog steeds geproduceerd?
Een derde en laatste criterium om de vintage status aan een horloge toe te kennen is de mate waarin het de huidige productie van zijn fabrikant vertegenwoordigt. Soms is het karakter van een ouder horloge zo onderscheidend van de huidige aanbiedingen dat het wordt beschouwd als vintage, zelfs wanneer het horloge niet verouderd is. Denk aan de Roger Dubuis Sympathie en Hommage horloges van eind jaren ’90; ze zouden kunnen worden aangeboden in omstandigheden die overeenkomen met de definities van ’tweedehands’, maar ze zouden spectaculair opvallen in een geval naast de recente Excalibur, Velvet, Pulsion, La Monégasque en zelfs de huidige Hommage collectie.
Deze oudere modellen spreken vaak zeer verschillende demografische gegevens aan dan de kopers van de huidige productie. Hetzelfde geldt voor de vele ‘overgangsreferenties’ van Rolex uit de jaren ’80 die nog steeds recent zijn. Verzamelaars beginnen oudere horloges te richten op basis van grootte, ontwerp, specificaties en zeldzaamheid die gewoonweg niet van toepassing zijn op de nieuwe productie van een bepaald merk. Wanneer deze parallelle marktkrachten zich ontwikkelen rond horloges met een ‘vintage’ karakter, kan de prijs- en verkoopdynamiek zich opsplitsen met de tweedehands markt van klassieke horloges van de laatste generatie.
Samenvattend, het onderscheid tussen tweedehands en vintage is amorf, maar de recente rijping van de secundaire polshorlogemarkt biedt opkomende vormen van duidelijkheid. De verkoopvoorwaarden maken een serieus verschil; Tweedehands voertuigen moeten meer bescherming bieden aan kopers en een product dat nauw aansluit bij de recente fabrieksproductie. In de wereld van vintage domineren de aanbiedingen ‘zoals ze zijn’ nog steeds. Ten slotte kunnen lijnen in het zand worden getrokken door het tijdperk, het karakter en het gemak van onderhoud van een horloge te vergelijken om te bepalen of het beter wordt beschreven als ’tweedehands’ of ‘vintage’.